Ülkemizin hatta Dünya’mızın en büyük sorunlarından biri mesleklerin iş gereklerinin ve iş tanımlarının tam olarak yapılmamasından kaynaklı olarak, görev, sorumluluklarda sıkıntı yaşanmasıdır.

Peki, başlıklar altında hemşirelik mesleğinin sıkıntılarını ne olduğuna değinelim.

> En çok dile getirilen sorun, aslında hemşireliğin “iş” tanımının yapılmamasıdır. Hemşireler bazen doktorun bazen sekterin işini yapmak durumunda kalmaktadır. Bunun nedeni iş tanımının net olarak yapılmamasıdır. Çalışırken yardımlaşma, dayanışma tabi ki önemlidir, ancak boşlukların doldurulmasında her zaman hemşireler akla gelmektedir.

> Bu durumda hem mesleğin saygısı hem de kişilerin kendilerine saygısı açısından en büyük sorundur. Bu durumun nihai bir sonuca ulaşması için hastane idarecilerine büyük sorumluluk düşmektedir.

> Ülkemizin bir diğer sorunu da hemşire sayımızın Avrupa ülkelerine göre az olması ve dolayısıyla hemşirelerimiz Avrupa’ daki hemşirelere göre 7 kat daha fazla çalışmaktadırlar.

> Yine hemşire sayımızın az olmasından kaynaklıdır ki iş yükü fazla olan hemşireler, aile hayatı ve sosyal hayattaki sorumluluklarını da yerine getirmek zorundalar. Bireysel sorumluluklarıyla sosyal sorumlulukları arasında mekik dokuyan hemşireler bir hastalık olarak nitelendirdiğimiz tükenmişlik sendromuna maruz kalmaktadırlar.

> Kişisel tatmin ve kariyer anlamında yükselebilmek için branşlaşma yok, mesleki anlamda kendini geliştirmeye yönelik eğitimler yoktur.

> Nöbetlerin düzensizliği ve fazlalığı aritmik bir hayat standardı oluşturmaktadır.

> Çalışırken, fiziksel veya sözlü olarak mobbinge maruz kalan hemşireler, meslekten umutları kesilmektedirler.

> Hemşirelerin bulundukları pozisyon ve istihdam şekilleri bağlı olarak aldıkları döner sermaye ücretleri de ayrı bir sorun teşkil etmektedir.

Toplum tarafından olaylar ele alındığı zaman ise, hemşirelerin hastalar karşısında bazen umursamaz ve hassas davranmama durumlarından yakınılmaktadır. Hemşireler ise kendi görevleri kapsamına girmeyen işlerden sorumlu tutulmalarından dolayı şikâyetçilerdir. Yöneticiler ise, hemşirelerin iyi yetiştirilmediklerin yakınmaktadırlar.

Durumun için çözümüne ilişkin olarak yapılması gerekenler aslında bilinmesine rağmen uygulama noktasında eksik kalmaktayız. Bunun için bir an önce hareket geçmeliyiz. Yapılması gerekenlerin başında, tüm sağlık hizmeti sunucuları mesleğe geçmeden önce iş tanımı ve gereklerine uygun olarak konumlandırılması gelmektedir.

Yani adam göre iş değil de işe göre adam seçilmeli bunun yanı sıra bir mesleğin zorunluluk nedeniyle icra edilmesi gibi bir yaklaşımın ortadan kalkması gerekmektedir.